备注:已完结
类型:剧情电影
主演:埃娃·梅兰德 埃罗·米罗诺夫 约根·托尔松 安·彼得伦 斯坦·伦格伦
导演:阿里·阿巴西
语言:瑞典语
年代:未知
简介: 缇娜(伊娃·米兰德 Eva Melander 饰)是一位经验非常丰富的海关官员,她拥有着对于犯罪气息异常敏锐的嗅觉,没有一个心怀鬼胎的人能够轻易逃脱的了她的双眼。某日,缇娜遇见了一个名为沃尔(埃罗·米罗诺夫 Eero Milonoff 饰)的男人,直觉告诉缇娜,这个看上去无比正常的男人,正在隐藏着什么惊天大秘密。 让缇娜感到无法相信的是,自己竟然不可自持的被沃尔所吸引着,当她和沃尔的距离渐渐拉近之时,缇娜震惊的发现,原来沃尔的秘密和自己亦有着千丝万缕的关联。沃尔的存在让她开始意识到,自己有条不紊的一生其实都是谎言,是继续闭上眼睛苟且偷生,还是勇敢的触碰真相,缇娜需要做出她的选择
备注:已完结
类型:爱情电影
主演:原岛大地 汤怡 谈善言 陈茵媺 郑丹瑞 邵美琪 夏韶声 吴良荣 吴千语
导演:刘伟恒
语言:粤语
年代:未知
简介: 1992年,一场大雨令香港停电,热爱观星的子月与反叛的旭日在海边相遇,暗生情愫。未几,旭日却被父亲送到寄宿学校,数月后更要移民外国。二人像日与月一样难以相见,加上子月的母亲不断阻拦,但他们最终排除万难,展开了一段彷彿分隔两地的遥距恋爱,同时还要面对亲人、老师和同学等等各方面的挑战冲击⋯ 某日某月电影网友评论:< class="com">8thBJIFF##2018注目未来#一个kidding和serious的烂梗能讲一千遍我也是服。好在某些小桥段和细节上处理还是好过国产青春片,加上对92移民潮还有那么一点涉及,所以还不至于给一星,那就1.5好了。但是导演是真的不会写简单粗暴之外的戏剧冲突啊。这么一看[那一天我们会飞]拍得真是不错…… < style="text-align:center;"> < class="com">請90後的特別是北方成長的不要來看,較少共鳴.希望劉導不要以為我倒米,唔想評分拉低.尋日榮幸地睇完戲後見到劉導劉夫人同兩位可愛千金,劉夫人編得浪漫,千金一位的名字正是子月,片尾家欣出現,導演嘅愛情睇嗮?湯小姐跟返姓湯必為美女規矩,尋日一襲黑裙性感在骨子里,都唔敢望....套戲重有陳美女太正... < style="text-align:center;"> < class="com">最喜欢的一个镜头是收音机里播放着张学友的那首《还是觉得你最好》,故事中的各色人物听着歌回味自己心中最好的那个人。结尾的对白实在有些苍白,既然已经走了鸡汤式的唯美路线,倒不如让男女主角手指比划出一个镜框,四目相接,微笑着将镜头推到远处的星空,来的更美好一些。不反感但也算不上很喜欢 < style="text-align:center;"> < class="com">不反感。但作为第二部电影,似乎已经见底了。香港92移民潮为背景的童话爱情,但是,穷人与富人的阶层设定,并不是那么有说服力。书信,call机,阻逆母亲的设定,看下来更是套路连连。初恋故事看那么多,两个主角完全没有发生性格与运命的转变,就始终有在看小儿书的浅显嗤笑。 < style="text-align:center;"> < class="com">有意指涉社會階級之間的矛盾,但全靠窮家母親自卑作祟推進,未有正面反映與解決矛盾;有意呈現簡單而純樸的愛情,但細節之欠缺或粗糙難以產生代入感,甚至費解二人因何相戀;故事陳詞濫調,接二連三的意外牽強造作,敘事點狹窄,無法放大男女主角離別與重逢的離愁別緒。 < style="text-align:center;"> < class="com">有錢靚仔,仲要全世界去幫你溝一條主動溝你嘅女,你玩晒啦原島san。/我係原島大地嘅話會想溝女miss陳茵媺多過低B妹湯怡。/呢個世界邊有咁多Romeo&Juliet呀劉生。/佢老母真係為個女著想就應該比阿女同有錢仔一齊啦。 < style="text-align:center;"> < class="com">12/5/2018@CCVictoria。故事雖然老土,但導演確實成功重演了92年的香港情懷(道具絕對要加分)。為湯怡終於當上女主而高興,原島大地太久沒拍電影演技有點生硬,配角們有驚喜。 < class="com">香港新一代年轻导演太差了!这样老套陈腐的爱情片还拍的出来?比导演前作《王家欣》都退步很多。反正最大的看点也就是看看二十年前那部《忘不了》中的童星原岛大地外形演技如何了 < class="com">好想走...太俗套了!!好想给一星...电影学院观众素质太堪忧,一直小声嘀咕讲话的...玩手机的...开场以后各种手电的...以后还是驻守资料馆... < class="com">40/100简单粗暴的二元论纯爱电影,但是假如倒退二十年,找一个香港的玉女巨星或者正直青春的天王一起来演这个本子,可能也会成为一些人的美好回忆。 < class="com">幼稚的故事,地道的港式配乐,年轻人的童话。这种题材看的太少,发现个问题电影有时候不需要代入感,有时候看着别人就好了静静欣赏这注视这年轻和岁月 < class="com">对这种纯爱片真的很无感。男主基本就是导演自己的投射吧。导演真的买过✨耶(和彭浩翔用同一个音乐制作人怪不得也很像mv嚒……)女主有点像新垣结衣耶
备注:已完结
类型:爱情电影
主演:汤怡 原岛大地 陈茵媺 夏韶声 雷颂德 郑丹瑞 邵美琪 吕颂贤 林以诺
导演:刘伟恒
语言:粤语
年代:未知
简介:故事开始于1992年的香港,在一场观星活动中,周旭日(原岛大地 饰)遇见了王子月(汤怡 饰)。周旭日是出生于富贵之家的大少爷,即将在父亲的安排之下出国读书乃至移民,而王子月则成长在一个破碎的家庭之中,和母亲过着入不敷出的困苦生活。虽然两人的出身和成长经历大相径庭,但他们还是在彼此身上看到了自己所渴求的特质,两颗年轻而又真挚的心迅速靠近。 终于,这段懵懂的恋情还是被周旭日的父亲给知道了,作为惩罚,周旭日被送往了寄宿学校,他要在那里“服刑”整整一年,然后直接被送出国外。幸运的是,在冷酷的父亲之外,还有很多热心善良的人们,他们被两个孩子之间的感情所打动,对他们施以援手。
备注:已完结
类型:剧情电影
主演:杰昆·菲尼克斯 鲁妮·玛拉 乔纳·希尔 杰克·布莱克 贝丝·迪托 奥莉
导演:格斯·范·桑特
语言:英语
年代:未知
简介: 格斯·范·桑特和杰昆·菲尼克斯时隔11年再度合作,欲将四肢瘫痪的漫画家约翰·卡拉汉(JoeCallahan)的故事搬上大银幕。卡拉汉12岁就嗜酒成性并滥用药物,21岁的在酒后遭遇车祸四肢瘫痪,之后他开始重建他的生活,最终成为了一位不断超越身体局限的漫画家。 第68届柏林国际电影节金熊奖最佳影片(提名)格斯·范·桑特第68届柏林国际电影节泰迪熊奖最佳电影(提名)格斯·范·桑特 别担心,他不会走远的电影网友评论:< class="com">柏林补番完成。这片虽说温吞和正能量了一些,不过一点也算不上扑啊。虽说时有比较土的划接转场有点掉价,不过大闪回套小闪回的,还有蛮花哨的匹配剪辑,能把结构捯饬成这个样子真的很用心了;加上杰昆菲尼克斯的演技着实精湛,柏林主竞赛入围没毛病。在“十二步戒酒法”中进行自我治疗(这个结构非常清晰),面对自己内心隐秘伤痛,混进来的东西包括残疾人的性权利,同性恋群体,艾滋病问题等等,对年代和气氛的捕捉也比较准确。漫画家职业线比较草率,说到底这是个戒酒片而不算是个传记片…… < style="text-align:center;"> < class="com">认识自己,首先是忘掉自己。忘掉自己背后有极为复杂的意义,简单的字句被无限拓充,才看到实貌。看懂词汇,笑,却完全不同于领悟其含义。电影大大简化了主人公重生的过程,却仍然算好的。就如同,《Orange》够精准的拍出了绝望少年的细腻感情以及他忍受的困惑、折磨,它讲好了一个故事,自然也会鼓舞到特定的人。 < style="text-align:center;"> < class="com">后半段多线叙事因为人物的单薄开始混乱,杰昆的演技再好,也无法撑起这个其实略带“丧”与玩世不恭漫画家的形象。他灵感的来源、他愤怒与不甘的归宿、醉生梦死都无法麻木的孤独和痛苦……这些蕴含着巨大力量的细节或许因为怕过于煽情被克制,反倒令观众产生无法了解的疏离感。乔纳希尔,真的令人刮目相看。 < style="text-align:center;"> < class="com">向上帝做过祈祷,和魔鬼做过交易,大概中了天底下最不灵验的咒语;讲着黄色笑话,画着歧视漫画,可能成了全世界最可笑的傻瓜。被母亲抛弃后又被命运抛弃,沉溺过酒精又沉溺进悲伤,困在电动轮椅,不如小白鼠自由。原谅母亲、死党和自己,从草履虫、恐龙进化成直立行走,才能向草坪上的体操员最后招手。 < style="text-align:center;"> < class="com">全世界人类脑瘫何其多,尿屎已经够臭,竟然还愚蠢到把比尿屎更脏臭菸、毒品往嘴里送,堂堂五六尺人类却被寸菸给打败,菸草等同毒品,可笑全球禁毒不禁菸,可耻超级污秽大白痴…………希冀菸在世界上销声匿迹!!人蠢冇药医,叼菸=吸大麻=抽鸦片=不卫生=超污秽=冇教养=没素养=无涵养!! < style="text-align:center;"> < class="com">8/10.影片以碎片化的非线性时间线表现了男主如何在人生崩溃的低谷中获得新生的过程,重点在十二步戒酒法,如何原谅别人,如何获得谅解,最重要的是如何面对自我,非常励志。杰昆菲尼克斯的表演非常成功,他把男主人生的各个阶段演绎出了不同气质,不同特点,前后截然不同。 < style="text-align:center;"> < class="com">学到一个新词反射式勃起卡拉汉其实还是因祸得福的,反射式勃起应该持续的时间很长,因为不能靠想,纯接触。但是谁愿意为了延长这么点时间而全身瘫痪呢?可不失去那么多,又怎么能得到最宝贵的一点点呢?几亿年的树林生长毁灭,只有那么一点点钻石 < class="com">好像是我今年第一部一星片。完全不知道在讲啥,还跟我说是传记片。除了男主是个残疾的酗酒的漫画家之外我就啥都不知道了,也没觉得这男的有多了不起。鸡汤毒鸡汤都没有。拍这片子的意义在哪里。小鹿接这个角色的意义在哪里你俩能分手么。 < class="com">有些时候格斯范桑德片子的诗意会消失,像心灵捕手、米尔克这样,变成一个不需要作者的电影。但我非常能理解这一段叙事的魅力,它给了他一个 rofound的信息:我们遭受苦难的折磨,但问题的根源却不在苦难,而在更里面 < class="com">这俩人拍烂片拍上瘾了吧演情侣soweird(尤其是sexscene)什么时候才能正儿八经合作一个像样的片??明明说最讨厌演女朋友角色了(叹气)不过??有好多甜出天际的长发造型满足惹谢谢服装指导 < class="com">精神救赎温馨鸡汤那一套,戏剧性转折的部分太寡淡了,现在的观众也被重口味文艺片挑高了口味,格斯·范·桑特可能也是后知后觉,比较突出的这部作品开头参考了《致命魔术》中的叙事方式,虽然到了中间的地方还是碎成了渣。 < class="com">生活会有乱七八糟的事情有各式各样的不幸坚强的活着原谅自己过错原谅往事的蹉跎感恩生活赋予的艰难和快乐感恩给予你帮助的人和事让生活有意义有活下去的勇气和乐趣也算励志之作吧
备注:已完结
类型:动漫
主演:沙梅克·摩尔 杰克·约翰逊 海莉·斯坦菲尔德 马赫沙拉·阿里 布莱恩·
语言:英语 西
年代:未知
简介: 迈尔斯(沙梅克·摩尔配音)的父亲是一位一板一眼的警官,而他的母亲则是一名工作勤奋的护士。慈爱的父母对于孩子的成就非常自豪,也希望他能够融入新加入的这所优秀的学校,在这里取得成功。然而迈尔斯的生活因为一次意外变得更加复杂。他被一只放射性蜘蛛咬伤,并因此获得了毒液冲击、伪装隐藏、蜘蛛爬行、超凡听力、蜘蛛感应等一系列超能力。与此同时,这座城市里最臭名昭着的犯罪头目金并(列维·施瑞博尔配音)已经建立起一台高度隐秘的超级对撞机,这台对撞机开启了通往其他宇宙的时空通道,来自其他宇宙、不同版本的蜘蛛侠(包括中年彼得·帕克、女蜘蛛侠格温、暗影蜘蛛侠、蜘猪侠和潘妮·帕克)也来到了迈尔斯所在的世界。在这些新老角色的帮助下,迈尔斯慢慢学习、逐渐接受挑战,也学会了作为一名超级英雄所要承担的责任。他最终意识到,任何人都可以戴上超级英雄的面具,为正义而战…… 第91届奥斯卡金像奖最佳动画长片(提名)鲍勃·佩尔西凯蒂&nbs ;/&nbs ;菲尔·罗德&nbs ;/&nbs ;罗德尼·罗斯曼&nbs ;/&nbs ;克里斯托弗·米勒&nbs ;/&nbs ;彼得·拉姆齐第76届金球奖电影类最佳动画长片第72届英国电影学院奖电影奖最佳动画片 蜘蛛侠:平行宇宙电影网友评论:< class="com">20190219@安贞UME。画风很创新,真正的漫改,粗颗粒感和各种漫画特有的字体、对话框,完美诠释“动漫”两个字的含义,但低帧率让看惯动画的观众难免有些不适感,有时会get不到画面信息。此外剧情比较单薄,故事线凌乱,除主角和黑发彼得帕克之外人物塑造扁平,配乐也不够抓耳。 < style="text-align:center;"> < class="com">喜欢格温的美腿绿色的舞鞋像蝴蝶一样在空中优雅的飞舞将女性柔美的身姿表现的玲离尽致油腻颓废的b帕克被MJ伤了感情但是念念不忘而且非常有责任感,使命感萌新迈尔斯两大外挂在手献祭了自己的叔叔成为新的蜘蛛侠果然蜘蛛侠的叔叔在每个宇宙都是高危职业 < style="text-align:center;"> < class="com">绚烂配色、超凡视觉、巨大脑洞,居然还有个流畅的故事,更别说每首都想当场搜的插曲。对我这种,无论漫威还DC,几乎get不到超级英雄宇宙的路人来说,可以说相当友好。粉丝应该有更多惊喜。Takealea offaith,信我就——快去看快去看快去看! < style="text-align:center;"> < class="com">这些年在迪士尼和illumination都在大制作撒钱做3D时,这种画风清奇,风格迥异的漫画式动画真的太好看了。glitch这个概念用这种画风表示真的很合适,动画完全延续了蜘蛛侠轻松幽默的方式,全程收发自如的煽情,燃情加搞笑,将近两小时一点不觉得长。 < style="text-align:center;"> < class="com">每張牌都打得漂亮:節奏乾淨利落,美術視效驚艷,配樂也相輔相成——可惜都只是表面工夫。影片的內核還是那個原封不動沿用多年、老套到掉牙的本子,就像風燭殘年的老嫗塗抹厚重的胭脂來遮擋年老色衰一樣悲哀。 < style="text-align:center;"> < class="com">其实最大的惊喜还是金发皮特的编排,在合家欢的分级中出现就像说“圣诞节小精灵也是会过劳死的!(我认同)但圣诞节精神不灭!”然后继续拥抱(家庭)生活(我质疑【。)于是金发皮特被消费得很成功。 < class="com">年度最佳动画长片,最酷的蜘蛛侠电影,由索尼出品,哈哈哈怕是做梦都要笑醒了。在动画电影都很同质化的时代,漫画化的处理手法实在太抓人眼球了。3D动画和漫画早该来这么一次跨界了! < class="com">真的好看结尾太喜欢了另另一个宇宙的 eter arker简直新老公画风混搭动漫创造角色自身的历史几个蜘蛛侠的动作特点再分开一点点就更好了整体太喜欢 < class="com">虽然只看了无字幕版......剧情只看得一知半解...但是画面实在太具冲击了。漫画式的画风➕波普纹理➕迷幻的重影色彩,嗯…等有中文字幕了得再刷一遍! < class="com">我看片少,我只能说这是我看过最炫的一部,2019年第一部想买票二刷的电影,画风非常合我胃口。但故事一般吧。 < class="com">漫画感爆棚,动作畅快淋漓,故事脉络清晰,剪辑凌快音乐劲爆,反正要啥有啥,是我看过的最好的蜘蛛侠电影! < class="com">剧情真的很一般,没有想象中那么好。但是制作水平很好,画面很流畅,音乐满分。男主的时尚单品有清单吗?
备注:已完结
类型:剧情电影
主演:威廉·达福 鲁伯特·弗兰德 奥斯卡·伊萨克 麦斯·米科尔森 马修·阿马
导演:朱利安·施纳贝尔
语言:法语 英语
年代:未知
简介: 威廉·达福将加盟朱利安·施纳贝尔([潜水钟与蝴蝶])执导的新片[在永恒的门口](AtEternity’sGate,暂译)。达福将在片中出演文森特·梵高。电影将聚焦梵高在法国阿尔勒与瓦兹河畔奥维尔度过的时光,重点讲述艺术家的创造力和为创作做出了怎样的牺牲。该片将在法国当地取景拍摄 第91届奥斯卡金像奖最佳男主角(提名)威廉·达福第75届威尼斯电影节主竞赛单元金狮奖(提名)朱利安·施纳贝尔第76届金球奖电影类剧情片最佳男主角(提名)威廉·达福 永恒之门电影网友评论:< class="com">威廉达福的梵高是我看过的银幕梵高形象中目前最喜欢的没有之一,精彩而不浮夸的演技与摄影镜头呈现的人像特写质感都功不可没。看的时候不会去对比是否“真实可信”,能感受到导演同为艺术家,是在通过这部电影、借助梵高的形象和故事来表达他对绘画之路的理解。同时也并不脱离人物性格,亦针对一些普遍的误解做出了可信的澄清。会觉得导演“是懂艺术的”。少有地呈现了绘画过程的镜头,也是很敢拍。立意经典而朴实,描绘梵高与艺术、与自然的探求时,叙事平稳小心却不落俗套;展现与弟弟、高更的关系时,情绪张力表现算是小有惊喜。手持抖动镜头的使用还算克制,主观视角下偶尔出现的视偏差滤镜刚出现时会嫌它塑料感略重,但在高更离开的那段表现中发挥了它的独特效果,姑且原谅了。顺带一提这段是我最喜欢的镜头……大银幕看冲击力和感染力真的太强了。 < style="text-align:center;"> < class="com">19-12.没有感情史、没有从小到大成长史、没有强烈的高潮转折,只是纯粹的,梵高,和他的画。一部足以勾起人对梵高人生提起深入了解之兴趣的电影。大量手摇镜头。脚底的草丛、短焦距人脸、明耀到不真实的光线、重影、重声,运用了很多梵高的视角。令我稍感意外的是,这样刺痛类的传记片,竟然没有割耳的残忍过程。梵高的割耳竟然与高更有关。原来高更是人生导师的角色吗。高更这句"Youover aint.Thesurfaceismadeofclay.It'smorelikescul turethan ainting."点醒我对梵高画作喜爱之点。"Thisflowerwillwitheranddie.Minewillresist."就是梵高的美式口音太违和了。 < style="text-align:center;"> < class="com">90/100。完全理解差评居多的现象,但我真的很喜欢这部电影。剧本是硬伤,这是真的。剧情太弱直接导致许多人把该片打入差评行列。不过仔细看看,还是能理出一条完整的故事线的。威廉·达福贡献2018年最佳演技,梵高早就被多次搬上银幕,但是他的梵高再次震撼到我:面对怀疑时眼神里的那种偏执、倔强和坚定,面对弟弟时的那种无助和绝望,威尼斯影帝与奥斯卡影帝提名实至名归。很多人吐槽影片台词,我也不是很喜欢。但是转念一想,谁知道处于极度精神混乱状态下的梵高会说出什么话呢?他不被世人理解,没人能读懂他画中燃烧着的光芒。不论结尾处的死因是不是真的,我们只知道:他始终不愿意连累任何人。在法国色彩缤纷的田野里,我们能看到那位画家背着画架渐行渐远,眼里闪耀着跳动的火焰,足以将一切燃尽...... < style="text-align:center;"> < class="com">我认为热情和窒息之情是两级想通的,梵高画出了向日葵、黄房子、永恒之门,热情是他窒息的头脑的产物。而我在看这部电影时,感到了这种真实的感觉。视野的无规律的模糊,其实是真实远多于虚构的一种感受。常常摄影的人都会感到,拍出来的照片和眼睛看到的感受永远有不可言说的区别,最后都会得到结论,摄影和看见是完全不同的艺术。原因就是人眼看事情时,确实并非全画幅对焦准确,不是景深的问题(实际,神奇的人眼的景深大得不得了,对焦又可以准确地不得了),而是人眼会非常有选择并且又非常强力地聚焦。而这部影片的摄影完全打破了,或者正确地说,是建立起了正确的摄影,那就是摄影和人眼、感受的统一:当人的精神残缺时,视野也是残缺的,当人的精神是剧烈的,视野也是剧烈的。就这么容易,就这么困难。 < style="text-align:center;"> < class="com">导演表达的意识和想法非常新颖,大量手持,广角,逆光,中近景怼脸。导演试图不断引导观众走近与走进梵高这个大师。可惜的是,作为传记,本作着实有些失败。导演似乎没有真正地去探寻梵高,他表达出来的梵高具有很大的主观性质,这是导演理解的梵高或者说是世人眼中的梵高。这样去做一个表意并非不可,但是对于这种世界级的大师这种表意不能说是平庸而是导演不作为,导演压根没有从梵高自身身上去挖掘和再发现的想法。整体的构图和摄影都在轨道上,达福的表演更是称起了这个空洞的人物形象。片子和优秀的差距可能就在导演对梵高的呈现上了。而且音乐太满,摄影太好,人物太空,剧情太散,mv风格太盛。梵高在片中一句一句地往外蹦哲学思考实在过于违和。这可能是这届奥斯卡传记中最差劲的一部。 < style="text-align:center;"> < class="com">对关于梵高的电影永远也不会拒绝,但是不是可以换个思路,这种纵览一生型的实在看不出什么新意了。优点是部分画面拍出了点梵高般耀眼色彩的感觉,虽然不知道小半幅虚焦是何用意。威廉达福也有几分神似,就是老了点。肆意妄为的不规则运镜似乎不太适合年代戏,仿佛人手一个手机一样,人眼的防抖功能还是很奏效的,即便是神志不清的梵高视野也没那么颠簸吧。影片结构也支离破碎,缺乏亮点。更要命的是,你很难被说服去相信哪些是梵高的原话,哪些是他的本意,或者一种创作,比如,他说“我过去认为艺术家应该教人们怎样看待世界,而现在我只在意自己与永恒的关系“。WOT < class="com">我不懂畫,所以不知道給一兩顆星的是不是覺得導演沒有展現好這位偉大的畫家,但就我自己而言是很沉浸其中的。導演和畫家一樣,都應該用手上的工具去呈現腦中獨特的世界,希望把自己的看見變成所有人都能看見。影片盡可能帶大家進入梵高不同時候的狀態(也可能只是導演的yy),創作時,對話時,混亂時,虛掉底部的主觀鏡頭,把攝影機橫放,讓對方直視鏡頭講話,很多有意思的設計。有人覺得梵高進入大自然作畫時的部分都是手持+mv,但我覺得那樣不打擾的方式就是最好的方式。 < class="com">在看之前搜過豆瓣很多劣評但今天一看發現其實是挺不錯的作品一開始很不理解為何要有這麼多handheld鏡晃到我頭暈後連結到梵高所說的想給其他人看到他的世界就覺得挺能理解的。最喜歡是梵高提出他的畫能永恆的點題部分父親提出了我沒能連接的細節向日葵園其實早已枯萎但梵高畫中的向日葵依然燦爛就像梵高對世界的見解他會死去但永不會磨滅梵高真的是善良的人啊真的非常純粹的一人 < class="com">用梵高和高更聊創作這也太取巧了。導演以前搞了二十多年新表現主義結果現在還沒放下畫畫。這部戲其實拍人臉拍得很好,尤其所有對話都以傳遞式的鏡頭不斷地複寫兩個人的臉,拍出了雕塑一樣的質感。整部電影立意是有點土...選梵高題材真的很沒創意了。實際上我不想看任何一個藝術家的虛構側寫,但我也不覺得他塑造這樣一個梵高是冒犯。完全還原也是無趣的,不過傳記片這類別早點消亡好,不想再看了。 < class="com">梵高也成为‘一千个人…’那种角色了。看上去像是个传记,但我最喜欢的还是影片试图用自然环境中的色彩、模糊的视角以及晃动的摄影来构造主角眼中的世界及精神状态,而不是任何具体的情节。台词方面由于大开上帝视角又是英文为主,时常出现脑残对话。以影片这种状态来说,无对白版就已经足够了。演员方面很喜欢文森和提奥,其他的明星都是画蛇添足。 < class="com">施纳贝尔依然不是我茶。发问的是导演,陈述的是导演,套上滤镜的是导演,都不是梵高。褪掉多数人际关系的分量(虽然高更还是始乱终弃形象)而聚焦于与艺术间的联系,这种孤独的主旨本可以很吸引人,但实际效果非常杂糅,重点模糊,视角变化混乱,Eternity沦为了一个平板的名词。我觉得df演得真的很好,所以加了两星>年度美术。描绘了一个比较佛的梵高,这四星基本都给摄影和调色。但是有三个致命伤,一是有时候配乐铺得太满,缺少节奏和起伏;二是有的段落台词太多,破坏了人物和影片的气质;三是视听虽然极度唯美,但是和人物缺少足够的联系,也就谈不上塑造了。虽然达福拿了威尼斯影帝,但是我觉得没有前年的至爱梵高里那个梵高演得好
备注:已完结
类型:剧情电影
主演:陈家乐 于湉 王梓轩 吴鹤谦 林耀声 邓加乐 任达华 金燕玲 惠英红
导演:陈友
语言:粤语 汉
年代:未知
简介: 主演:陈家乐/于湉/王梓轩/吴鹤谦/林耀声/邓加乐/任达华/金燕玲/惠英红/廖启智/谭咏麟/钟镇涛/钱小豪/陈友/彭健新/叶智导演:陈友语言:粤语/汉语普通话地区:香港/中国大陆编剧:陈友/彭美凤/周汶儒/召南类型:剧情/喜剧上映时间:2018-07-20(中国大陆)/2018-07-19(香港)别名:HouseofTheRisingSons用户标签:香港,温拿乐队,2018,音乐,喜剧,友谊,传记,励志片长:102分钟imdb编号:tt8638638 这是一个对新鲜事物充满好奇的时代,和所有故事的开头一样,坏男孩变好的原因永远是女孩,为了喜欢的女孩,海边烧烤摊堂口老大阿力在母亲包租婆的支持下,带着他的兄弟阿健、阿强开始了自己的音乐之路,同街区的阿友、阿伦、阿B也被坑蒙拐骗拉进团队,他们在斗殴和训练中增长友谊,父母们的集体反对、路人、邻居们的嘲笑更是激起了他们的好胜心。&ems ;&ems ;通过不懈努力终于从Loosers变成了Wynners,穷小子终于变成大明星,父母似乎也能理解这一切,但成员知名程度不一,资源分配不公等问题成为兄弟友情的最大考验,Wynners能否经受考验,保住兄弟真情谊..... 兄弟班电影网友评论:< class="com">这是关于情怀的电影,满满的香港乐团的回忆,会让你想起香港乐坛这么多年来的歌曲。无论你知不知道温拿五虎,可总有些粤语歌曲是会让你单曲循环的。电影算是类似于温拿五虎当年乐坛的一种伪纪录片,故事情节都不重要,重要的是好听的歌曲。虽然我以为我没听过,但总有些曲子一响起,就会想着,啊,原来是它。看这部片子,适合找个音响效果好的影院,真的值得去听听电影里面的歌曲。另外值得一提的是惠英红,不愧是老戏骨,一举一动都是戏。我第一次知道她,是看一个报道,里面附了她一个几秒的小动图,她形容憔悴含着眼泪却慢慢仰起脸对着镜头努力想要微笑,我盯着看了几秒,也忍不住要掉下泪来。 < style="text-align:center;"> < class="com">这是一个对新鲜事物充满好奇的时代,和所有故事的开头一样,坏男孩变好的原因永远是女孩,为了喜欢的女孩,海边烧烤摊堂口老大阿力在母亲包租婆的支持下,带着他的兄弟阿健、阿强开始了自己的音乐之路,同街区的阿友、阿伦、阿B也被坑蒙拐骗拉进团队,他们在斗殴和训练中增长友谊,父母们的集体反对、路人、邻居们的嘲笑更是激起了他们的好胜心。&ems ;&ems ;通过不懈努力终于从Loosers变成了Wynners,穷小子终于变成大明星,父母似乎也能理解这一切,但成员知名程度不一,资源分配不公等问题成为兄弟友情的最大考验,Wynners能否经受考验,保住兄弟真情谊..... < style="text-align:center;"> < class="com">温拿五虎之一陈友执导的这部“温拿五虎”发展简史,理论上来说应该拍得更好一些,但自己拍自己,总有一些事情不好说,所以就拍成一部青春友情励志片。在剧情相对偏弱的前提下,如果音乐能够多穿插一些怀旧金曲,或许可以让这部电影打四星,不过影片的最后部分,温拿五虎真人出场,在演唱会上说的一段话,却让人不得不佩服温拿五虎之间的真情,特别是五虎之一的钟镇涛,在谭咏麟等人的帮助下度过了破产风波,更让人他们的友情是何等永恒。 < style="text-align:center;"> < class="com">原来豆瓣里有那么多70后,我都不相信自己三观了。情怀这个东西真的是因人而异,触碰到你最柔软的地方就会给你与众不同的感受。捅不进去就冰凉冰凉。说实话温拿五虎我第一次听说,直到看到影片最后也没有明白,谭咏麟怎么就校长了?故事前部有艋钾的味道,后半部有流星花园的桥段,中间演了一堆乐色。这个年纪就给他们五个拍摄半记传体的电影,合适吗?整个电影都没有一首能让人安安静静听完整的歌。 < style="text-align:center;"> < class="com">不是看温拿五虎的年纪,我反而对陈友的一系列僵尸片比较熟悉。不过不管是乐队还是团体,最后都是会解散的。导演作为温拿的一员拍自己的故事,多少还是让人有好感的,不然跳开来看就是一个很普通的流水账故事。因为不是记录片,所以故事片的剧情多少会有些夸张的戏剧元素。但是还是能看到导演的情怀,包括结尾那段真实再聚。这种情义是实实在在的。了解温拿,了解那个年代的香港。 < style="text-align:center;"> < class="com">拍得就像一个流水账一样,这里说点那里说点拼凑成一段温拿从组成到成名的历史,但说的非常零散,每个人的设定描写都很模糊,如果不是本事早知道温拿的历史相信会看得一脸懵逼。B哥一个人配音更是显得非常异样。而且开始明明从阿强视觉开始,后面阿强移民了忽然间又莫名其妙的变成阿健和阿友视觉,真是非常随意。。。 < style="text-align:center;"> < class="com">2400标记,纯属卖情怀的电影,鼓手陈友自己导演,导致很多可能更精彩的东西都被一笔略过,整个故事你说它不是温拿都可以,除了最后极为戳人的现实中温拿五人出镜。对于我来说,有一个极迷谭咏麟的妈妈,温拿对我来说也算是儿时情怀了,所以勉强给个三星吧。 < class="com">纪录片式的电影,或许和年代有关又或许似曾相识,平凡人变明星的故事对现在的我们来说就是一个故事。但电影还是很追忆,毕竟我小时候特爱看香港的劲歌金曲回顾,这几个脸可熟悉了,插曲就也有回忆感。那个野蜂飞舞是真实的么?和人 k这段,是戏剧特地加的? < class="com">遥记上世纪90年左右,我上小学,看着香港的大杂志,上面有让我急冻的露点美女以及谭咏麟和张国荣争霸报道,四大天王还是只能合照的小字辈。这一晃,谭校长老头了,哥哥都走远了,我差十岁也要“年过半百”了。 < class="com">勉强三星。主演都是些名不见经传的新人,配角倒有很多大牌。老港片风格,卖情怀的电影,拍得很无聊。与其拍这样的喜剧片,还不如认真的拍成传记片。海报设计的很不用心。给最后真人出镜加一星。 < class="com">一个时代的音乐偶像和友情回忆,没有经历过温拿乐队那段光辉岁月,再加上香港独特的文化符号,我很难理解这种怀旧和致敬,不过一众香港实力派甘当绿叶的客串倒是很有看点。 < class="com">虽然没有生在那个年代,对温拿也不太了解,但就冲这诚意满满的导演和编剧我给五星,代入感很强,影片很低调毫无野心,感觉就是给自己乐队和粉丝的一个心路历程影像回忆。